صورتی برای دختر، آبی برای پسر و عروسک برای دختر، کامیون برای پسر. این افکاری است که از همان روزی که آزمایش خون‌تان از مادر شدن شما خبر می‌دهد، این مرز بندی‌ها را هم در ذهن‌تان به وجود می آورد. پشت ویترین لباس‌فروشی می‌ایستید و نمی‌دانید برای کودکی که هنوز جنسیتش مشخص نشده، کدام رنگ لباس را بخرید و از کنار اسباب‌بازی‌فروشی‌ها با اشتیاق می‌گذرید، اما نمی‌دانید برای فرزندی که هنوز دختر و پسر بودنش مشخص نیست، کدام اسباب بازی را باید تهیه کنید.
اما مشکل شما ممکن است به این دو‌دلی ختم نشود. شاید بعد از باخبر شدن از «دختر» بودن جنین‌تان، اتاقش را از عروسک‌های رنگارنگ پر کنید، اما او نه تنها در ماه‌های بعد از تولد، بلکه در سال‌هایی که بیشتر از هر چیز به بازی نیاز دارد هم میلی به سرگرم شدن با عروسک‌ها نشان ندهد. اگر دختر کوچولوی‌تان هیچ لذتی از عروسک بازی نبرد، چه احساسی پیدا می‌کنید؟ نگران هویت جنسی‌اش می‌شوید یا اینکه او را به بی‌احساسی متهم می‌کنید؟ پیش از آنکه برچسبی روی فرزندتان بچسبانید، توصیه می‌کنیم این مطلب را مرور کنید. ما به همه ابهام‌هایی که درمورد عروسک بازی فرزندتان دارید، در این صفحات پاسخ خواهیم داد.
همه دخترها عروسک دوست دارند؟
همه دخترها عروسک بازی می‌کنند؟ در جواب این سؤال، قاطعانه باید بگوییم نه! قطعا همه دخترها عاشق بازی با عروسک نیستند، اما اغلب آنها عروسک‌بازی را دوست دارند.
بعضی والدین تصور می‌کنند اگر دخترشان تمایلی به سرگرم شدن با عروسک‌ها نداشته باشد، حتما در زمینه هویت‌یابی جنسی‌اش دچار مشکل است. اما قبل از هرچیز باید بدانید اختلال هویت جنسی یک مشکل نادر است و دوم اینکه نشانه‌هایش بسیار گسترده‌تر از بی‌میلی به بازی با عروسک است.
دختری که از جنسیتش فرار می‌کند، در دیگر ابعاد زندگی‌اش هم خود را به شکل قابل‌توجهی در جایگاه پسرها قرار می‌دهد و جنسیتش را به‌طور کامل انکار می‌کند. شیوه لباس پوشیدن، حرف زدن و تعامل‌های این دختر با بچه‌های دیگر، آنقدر متفاوت از هم‌جنسانش است و تفسیری که از ظاهر و شخصیتش ارائه می‌دهد آنقدر با جنسیت واقعی‌اش تمایز دارد که حدس زدن وجود یک اختلال درمورد او کار دشواری نخواهد بود.
عروسک‌بازی یکی از رایج‌ترین میانبرهایی است که دختربچه‌ها برای ایفای نقش مادری از آن استفاده می‌کنند. اما ممکن است فرزند شما از راه‌های دیگری خود را در قالب این نقش قرار دهد. اگر دختر شما به شکل دیگری مادر بودن را در بازی‌هایش وارد کرد، هیچ جایی برای نگرانی وجود ندارد.
در صورتی که او به جای بازی با عروسک، شما را مهمان آشپزخانه کوچکش می‌کند و برای‌تان چای می‌ریزد و در صورتی که در دیگر بازی‌هایش نقش‌هایی که شما در زندگی برعهده دارید را بازسازی می‌کند، جایی برای نگرانی وجود ندارد. ناتوانی بچه‌ها در تمرین نقش پدر و مادری در بازی‌ها، گذشته از اختلال در هویت‌یابی جنسی، می‌تواند نشانه برخی مشکلات و اختلال‌های روانشناختی باشد، اما باز هم باید تاکید کنیم که این اختلال‌ها به‌ویژه در دخترها شایع نیستند و برای تشخیص‌شان به وجود بسیاری از معیارهای دیگر هم نیاز است.
با دختربچه کامیون‌دوست چه کنم؟
اگر دختر کوچولوی‌تان پشت ویترین اسباب‌بازی‌فروشی گریه کرد و از شما خواست برایش یک کامیون یا ماشین پلیس بخرید، تعجب نکنید. بچه‌ها به هر دلیلی می‌توانند به اسباب بازی هایی علاقه‌مند شوند که از نظر شما با جنسیت‌شان همخوانی ندارد. دخترک شما ممکن است ساعت‌ها با یک جیپ جنگی بازی کند یا تفنگ به دست بگیرد اما از طرف دیگر، ممکن است باربی‌هایش را هم در خانه بگذارد و موهای‌شان را سشوار کند. اگر هر دوی این نشانه‌ها را با هم دیدید، جایی برای نگرانی وجود ندارد. اما توصیه می‌کنیم تفنگ‌دوستی دخترتان را بیش از اندازه تشویق نکنید.
اگر از آچار به‌دست بودن دخترتان در بازی‌ها احساس غرور می‌کنید، احتمالا در دیگر ابعاد زندگی هم باری را روی دوشش می‌گذارید که با جنسیتش ارتباطی ندارد. اگر می‌خواهید آگاهانه با خرید اسباب‌بازی هایی که به اصطلاح پسرانه می‌نامیم، از دختر کوچولوی‌تان کسی بسازید که قرار است «مرد خانه»تان باشد، خبر خوبی برای‌تان نداریم.
شما آگاهانه او را به مسیری هدایت می‌کنید که همسالان و هم‌جنسانش از آن عبور نمی‌کنند و به همین دلیل خودتان بانی متفاوت بودن و بیگانه بودن فرزندتان در جمع هم جنسانش می‌شوید.
چطور دخترم را عروسک به دست کنم؟
درصورتی که احساس کردید دخترتان به اسباب‌بازی های پسرانه علاقه بیشتری دارد، آشفته و هراسان نشوید و این هراس را به او القا نکنید، بلکه سعی کنید شریک بازی‌های دخترانه‌اش شوید و رفتارهایی که از هم‌جنسان او انتظار می‌رود را در جریان بازی‌هایش با عروسک‌ها و وسایل آشپزخانه تقویت کنید. می‌دانیم که فرو رفتن او در نقش‌هایی که مردانه تعریف شده‌اند، تنها نگرانی شما نیست.
شاید از تفاوت دخترتان با دختران دیگر نگران باشید و از اینکه هم‌جنسانش نمی‌توانند شیوه بازی کردن او را درک کنند و به رفتارهایش واکنش نشان می‌دهند، نگران شوید، اما به شما این امیدواری را می‌دهیم که در صورت نبودن مشکلاتی که در بخش‌های دیگر زندگی‌اش می‌توانید نشانه آنها را ببینید، این تفاوت با هدایت درست و رفتار مناسب شما هر روز کمرنگ‌تر خواهد شد، پس خشونت را فراموش کنید و به او زور نگویید، بلکه تفاوت شیوه بازی کردن او با کودکان دیگر را، در جریان بازی با فرزندتان کمرنگ کنید.
باز هم تکرار می‌کنیم که اگر نشانه مشکوک دیگری را نمی‌بینید و تنها بی‌میلی فرزندتان به بازی با باربی‌ها را مشاهده می‌کنید، نگران نباشید. به او یک خرس پشمالو بدهید یا عروسک‌های چوبی برایش بخرید. شاید او با فرم‌های دیگری از عروسک آسان‌تر سرگرم شود.
اشکالی دارد عروسک به بغل بخوابد؟
کمتر کسی است که می‌تواند ترسش از برخی لحظه‌های شب را انکار کند. همه ما گاهی با آشفتگی از خواب بیدار می‌شویم و به‌دنبال فرد یا چیزی برای برگرداندن آرامش ازدست رفته‌مان می‌گردیم، پس با این اوصاف طبیعی است که فرزند شما هم در زمان خواب دچار اضطراب شود.
احتمالا در چنین لحظه‌ای با گریه کردن یا آمدن به اتاق شما برای کم‌کردن اضطرابش تلاش می‌کند، اما راه ساده‌ای هم برای از بین بردن این وحشت وجود دارد. شما می‌توانید برایش یک عروسک دوست داشتنی تهیه کنید تا شب‌ها آن را در آغوش بگیرد و با این تصور که عروسک محبوبش او را تنها نمی‌گذارد و از او محافظت می‌کند، آرام بخوابد.
دختر و پسر ندارد؛ ممکن است پسرکوچولوی شما هم برای اینکه احساس امنیت کند، شب‌ها با عروسک سوپرمنش بخوابد. شما نمی‌توانید این عادت را به زور از سر او بیرون کنید، اما برای اینکه حس بهتری داشته باشد و آرامش خاطرش بیشتر شود، می‌توانید قبل از خواب برایش قصه بخوانید و تا زمان به خواب رفتنش در اتاق او بمانید تا با حال بهتری چشم‌هایش را روی هم بگذارد. توصیه می‌کنیم این رفتارهای حمایتی، از طرف والد همجنس صورت بگیرد.
اگر عروسکش را کتک زد نگران شوم؟
درست است که رد پای همه حرف‌ها و رفتارهایی که بچه‌ها در جریان بازی‌های‌شان نشان می‌دهند را نمی‌توان در واقعیت پیدا کرد، اما از نظر روانشناسان بازی‌ها تا اندازه زیادی می‌توانند از ذهنیات بچه‌ها یا حتی محیطی که در آن زندگی می‌کنند رونمایی کنند.
فرزند شما تا اندازه زیادی رفتاری که شما یا پرستارش در برابرش نشان می‌دهید را در برابر عروسک‌هایش به نمایش می‌گذارد. اگر او را در آغوش بگیرید، عروسک‌هایش را در آغوش می‌گیرد و اگر گاهی با او تندی کنید، گاهی در بازی‌هایش بر سر عروسک‌ها فریاد می‌زند. نمی‌توان گفت هر رفتار خشنی که فرزند شما با عروسکش دارد، یک زنگ خطر جدی است، اما رفتارهای تکرار شونده بیشتر از هرچیز می‌توانند گویای واقعیت باشند.
فرزند شما به‌طور معمول چطور با عروسک‌هایش حرف می‌زند و رفتار می‌کند؟ آنچه معمولا در بازی‌های او می‌بینید، می‌تواند به شما بگوید در ذهنش چه می‌گذرد و اطرافیانش با او چه برخوردی می‌کنند.
البته اگر فرزندتان با عروسک‌های جنگجویش کمی با خشونت رفتار می‌کند، نشان‌دهنده این نیست که در مهدکودک یا خانه مورد خشونت قرار گرفته است. اقتضای استفاده از برخی اسباب‌بازی‌ها نشان دادن رفتارهای غیرمعمول است و او در جریان این بازی‌ها کمی از تخیلش هم کمک می‌گیرد.
فرزند شما گاهی رفتارهایی که در دنیای واقعی مجال بروزشان را ندارد را در جریان این بازی‌ها ابراز می‌کند، پس بدون نگرانی اجازه دهید گاهی دزد دریایی شود و گاهی هم سوپرمن باشد.
از عروسک‌ها چه یاد می‌گیرد؟
بازی با عروسک‌ها، جزئی غیرقابل انکار از رشد کودکان است و در مورد این موضوع هیچ دیوار جنسیتی نمی‌توانیم بکشیم. بازی کردن با عروسک، هم برای دختران و هم برای پسران، فرصت بالا بردن برخی مهارت‌ها را ایجاد می‌کند.
آنها در جریان عوض کردن لباس عروسک‌های‌شان، ریزه‌کاری‌هایی را در به کار گرفتن دستان‌شان یاد می‌گیرند و وقتی به عروسک‌های‌شان غذا می‌دهند، این مهارت‌ها را تقویت می‌کنند.
در جریان بازی با عروسک‌ها، بچه‌ها پدری و مادری کردن را تجربه می‌کنند و وقتی آنها را در موقعیت‌های اجتماعی قرار می‌دهند، هم برای استفاده از دایره وسیع‌تری از واژه‌ها تلاش می‌کنند و هم خود را در موقعیت‌های اجتماعی محک می‌زنند که قرار است در سال‌های آینده با آنها روبه‌رو شوند.
بچه‌ها در جریان عروسک‌بازی، آرزوها و خواسته‌های‌شان را اعلام می‌کنند و در بسیاری مواقع، رفتارهای والدین یا دیگر اطرافیان‌شان را تقلید می‌کنند. برای یک کودک، بازی با عروسک فرصتی ایده‌آل برای فرو رفتن در نقش‌های دیگر است و گاهی حتی در جریان این بازی‌ها، ترس، خشم، اضطراب یا ناراحتی‌هایش را ابراز می‌کند. پس اگر دوست دارید بدانید در ذهن و زندگی فرزندتان چه می‌گذرد، می‌توانید بدون اینکه متوجه شود عروسک‌بازی‌اش را زیرنظر بگیرید.
از عروسک بازی پسرم بترسم؟
برخی بررسی‌ها نشان می‌دهند که پسرها هم به همان اندازه دخترها عروسک‌بازی را دوست دارند. تعجب کردید؟ باورتان نمی‌شود که به همین سادگی بخواهیم عروسک‌بازی پسرها را طبیعی جلوه دهیم و بپذیریم که ممکن است یک دختر تمایلی به عروسک‌بازی نداشته باشد؟ اجازه دهید موضوع را کمی بازتر کنیم. منظور از بازی با عروسک، بازی با تمام نمادهایی است که بچه‌ها آنها را به جای آدم‌های دیگر می‌نشانند. اگر چنین نگاهی داشته باشیم، یک عروسک با موی بلند و کفش پاشنه‌دار، همانقدر عروسک است که یک جنگجوی ۱۰ سانتی‌متری که لباس رزم پوشیده و روی زمین می‌خزد.
برای بعضی پسربچه‌ها میل به بازی با عروسک‌ها طبیعی است. آنها هم دوست دارند با باربی‌ها بازی کنند، عروسک‌ها را پوشک کنند و در این بازی‌ها نقش پدر خانواده را برعهده بگیرند و از نظر بسیاری از روانشناسان، دلیلی برای منع آنها از این بازی‌ها وجود ندارد. از نظر آنها اگر بازی پسرتان با این عروسک‌ها شما را بترساند، اتفاق ترسناکی خواهد افتاد. اگر شما به فرزندتان القا کنید که میل طبیعی او به پدر بودن در میان عروسک‌ها، یک میل عجیب و دخترانه است، او را هم در مورد جنسیتش به شک خواهید انداخت.
به جای چنین برخوردی، می‌توانید روی کمک والد همجنس حساب کنید. «پدر»ها در زندگی «پسر»ها نقش غیرقابل انکاری بازی می‌کنند. پس از همسرتان بخواهید در ساعات دیگر روز زمینه عجین شدن پسر عروسک‌دوست‌تان با ابزارهای مردانه را فراهم کند.
